درد دل
ولی افسوس که از ارباب فاصله زیاد گرفته ایم ... ارباب را فقط در محرم و صفر یاد می کنیم ... زندگی مان رنگ
و بوی کربلایی ندارد ... حیف که دیگر آرمان هایمان علی وارانه نیست ... و امروز بیش از هر روز دیگر ندای
" هل من ناصر ینصرنی " به گوش می رسد ...
انشاالله که بتوانیم نوکر وفاداری برای اهل بیت (ع) باشیم و راه آنها را همیشه ادامه داده و فقط بر خدا توکل
کنیم .
امید که بتوانیم مانند علی (ع) رستگار شویم ، همانطورکه علی (ع) فرمود :
"فزت و رب الکعبه" ، قسم به پروردگار کعبه که رستگار شدم .
امید که مانند حسین (ع) آن قدر ایمان داشته باشیم به خدای متعال که وقتی که او امر می کند برای
رضایت او ، دار و ندارمان را قربانی کنیم ، همانطور که مولایمان حسین (ع) فرمود :
"ان کان دین محمد (ص) لم یستقم الا بقتلی ، فسیوف خذینی"
اگر دین محمد (ع) جز به شهادت من ، پایدار (زنده) نمی ماند ، پس شمشیرها مرا فرا گیرید .
و این می شود همان جمله معروف :
" با خدا باش پادشاهی کن ، بی خدا باش ، هر چه خواهی کن "
مثال بارز این جمله : حضرت یوسف (ع) و امام حسین (ع) هستند .
حضرت یوسف (ع) عشق به خدا را بر نفس اماره ترجیح داد و از به چاه افتادن به پادشاهی مصر رسید .
امام حسین (ع) عشق به خدا و شهادت در راه او را بر قبول ذلت ترجیح داد و سید و آقای شهیدان و پادشاه
یگانه سرزمین عشق ، کربلای دلها شد .
آری رفیق اینگونه است ... پادشاه خواهی شد اگر در راه خدا قدم بگذاری ...
*** التماس دعا ***
..:: سالار هستم . لیسانس مهندسی کامپیوتر نرم افزار ::..